Qədim yunan filosofu Aristotel (e.ə 384-322) 20 il ərzində Platonun şagirdi olmuş, onun Afina akademiyasında o dövrün elmi biliklərinə mükəmməl yiyələnmişdir.Platonun ölümündən sonra Aristotel Afinanı tərk etmiş , gələcəyin böyük fatehi gənc İskəndərə müəllimlik etmək üçün Makedoniyada məskən salmışdır.E.ə 334-cü ildə Makedoniyalı İskəndər öz Asiya fütahıtına başlaması ilə Aristotel Afinaya qayıdaraq öz akademiyasını məşhur litseyi təsis etmişdir.İskəndərin ölümündən sonra aristokrotlar partiyasına yaxın olan Aristotel ateizimdə ittiham edildiyindən Afinanı tərk etmək məcburiyyətində qalmış və bir il sonra dünyasını dəyişmişdir.

Aristotelin “Etika” , “Politika” , “Ritorika” və digər əsərlərində cəmlənmiş elmi irsi əsrlər boyu əvvəlcə Şərqə , sonralar Qərb fəlsəfəsinə öz həlledici təsirini göstərmişdir.Orta əsrlərdə Avropada Aristoteli ancaq “filosof adlandırırdılar.İndiyəcən çoxları fundamental problemləri bütün dərinliyi ilə əhatə etdiyinə və ensiklopedik biliyinə görə onu bütün zamanları və xalqların filosofu sayır.

Aristotelin “Politika “ əsəri Qərbin siyasi fəlsəfəsində başlanğıc hesab edilir.Bu, yunan filosofunun siyasi rejimlərin müxtəlif növlərini, vətəndaşlığın mənasını və siyasi həyatda təhsilin rolunu sistemli təhlilə çəkən ilk böyük elmi iş idi.Aristotelə görə, demokratiya siyaso rejimlərin bir foramasıdır.Aristotel monarxiya tərəfdarı idi, lakin bir şərtlə ki, monarx təhsil görmüş , bilikli adam olsun və dövləti hamının xeyri naminə idarə etsin.Aristotel geniş yayılmış rejim kimi demokratiyaya yaxın olan , həm də özündə oliqarxiyanın və müasir konstitusiyalı monarxiyaların elementlərini daşıyan politiyanı qeyd edirdi.Aristotelin fikrincə , cəmiyyət daxilində yaşayan insan siyasi varlıqdır.Dövlət təbii şəkildə ailədən törəyərək hakimiyyət və tabeçilik münasibətlərini yeni səviyyədə qurub həyata keçirir.Aristotel quldarlığı müdafiə edirdi.Platon kimi o da hesab edirdi ki, insan ümumən siyasi azadlıq şəraitində yaşamaq iqtidarında deyildir.Lakin Platondan fərqli olaraq , Aristotelin ideal dövləti müxtəlif mülkiyyət formalarına , iqtisadi özünütənzimləmə mexanizminə malik , siyasi hakimiyyəti isə geniş yayılmış institutlar sistemi və cəmiyyətin təyin etdiyi vəzifəli şəxslərin vasitəsilə həyata keçirilən açıq, dinamik inkişaf edən cəmiyyətdir.Aristotel üçün hakimiyyət Platonda olduğu kimi hamıdan yüksəkdə duran əzm , iradə deyil, bir neçə müstəqil iradənin məcmusudur.Aristotel demokratiyanı idarəetmənin ən pis formalarından ən yaxşısı kimi tövsif edirdi, belə ki , onun fikrincə , burada hakimiyyət adətən əksəriyyət təşkil edən yoxsul və əsil-nəcabətsiz vətəndaşlara məxsus olacaqdır.Aristotel iddia edirdi ki, demokratiyanın ən yaxşı foramsı ən az demokratik olanıdır; belə demokratiyada insanların çoxu yoxsul deyil və yoxsulların bərabər hüquları yoxdur.